Dag 89: Vang Vieng

Het wekkertje ging om 5.30 uur, lekker op tijd, want vandaag starten we de dag met iets wat we allebei nog nooit gedaan hebben, luchtballon varen. Weer netjes op tijd worden we opgehaald en naar de landingsbaan gebracht, die buiten gebruik is. Hier ligt de ballon al te wachten. Alles lijkt goed gecheckt te worden en als de ballon helemaal klaar is gemaakt voor vertrek kunnen we, samen met nog 4 anderen, instappen in het mandje. Hierna stijgen we rustig op en hebben een mooi uitzicht over Vang Vieng en de rotsen. Er staat alleen weinig wind, dus we blijven een beetje op dezelfde plaats hangen, maar desondanks is het wel erg mooi om de omgeving van boven te zien. Na een tijdje bewegen we langzaam boven de landingsbaan en het ziet er naar uit dat we aan de andere kant gaan landen, maar dat lukt niet, we hebben net een andere richting en landen een stukje verder in een leeg rijstveld. Ook dit ging weer erg rustig en gecontroleerd, maar we hadden dan ook wel een echte 'pilot' als luchtbalonchauffeur.
Dit alles heeft een uur geduurd, het was ook erg dichtbij, en daarna zijn we bij het hotel gaan ontbijten en hebben nog even een dutje gedaan.
Vervolgens zijn we naar de Chang Cave gewandeld, dit is niet ver, maar wel een lange, goed verlichte grot met mooie druipstenen. Hier was het erg rustig en uiteindelijk waren we hier helemaal alleen, dus hoor je al het water druppelen en echoen door de grot.
's Middags hebben; we ons overgegeven aan Vang Viengs bekendste attractie, tuben. Je 'huurt' een grote band, de tuktuk brengt je een stuk stroomopwaarts en je laat je langzaam terugdrijven naar Vang Vieng. Heerlijk om even af te koelen. Nu is het onder de jongelui vooral populair om dit onder het genot van diverse alcoholische versnaperingen te doen en nog geen half jaar geleden was zeker de start een aaneen schakeling van barretjes en grote glijbanen, ziplines, harde muziek, bodypaint en stond dit echt bekend als de 'party-place'. Dit is nu allemaal verdwenen omdat hierbij veel doden vielen onder jonge toeristen.  Drank, (drugs) en een rivier is geen goede combinatie. Nu is er nog maar een barretje onderweg en hier was het niet druk en wij zijn hier lekker aan voorbij getubed. Om een beetje in de spirit te zijn, hadden we wel 1 blikje bier meegenomen....
Maar het was dus heerlijk ontspannen dobberen op de rivier, prachtig weer met af en toe een wolkje en na goed 2 uur waren we weer terug in Vang Vieng.

Dag 88: Vang Vieng

Voor deze dag hadden we een georganiseerde trip geboekt. Netjes op tijd werden we opgepikt bij het hotel en zijn ongeveer 15 km ten noorden van Vang Vieng afgezet en was het eerst een stukje 'hiken' maar het kon gewoon op je slippers, dus het was meer een gewone wandeling over een pad, naar Tham Nam. Dit is een watergrot waar je alleen met een tube, grote zwemband, in kan. De ingang is vrij laag, maar binnen was het erg ruim. Er is een touw gespannen door de grot waaraan je jezelf vooruit kunt trekken en omdat er natuurlijk geen verlichting is krijg je een hoofdlampje. Met de waterstand van vandaag konden we ongeveer 300 meter de grot in voordat we weer om moesten draaien. Geen foto's in de grot, erg donker en veel stroming, dus we hebben het er niet op gewaagd om de camera uit de waterdichte zak te halen.
Hierna zijn we naar de Elephant Cave gelopen, waarin een rotsblokje staat met de vorm van, natuurlijk, een olifant. Niet heel bijzonder, maar we waren er toch in de buurt.
Daarna zijn we met de grote tuktuk een stukje rivierafwaarts gebracht, van waar we de laatste 9 km naar Vang Vieng terug hebben gekanoed. De verwachting was dat het af en toe wat wild zou zijn, want de gids had het er voortdurend over wat je moest doen als je om zou slaan en deed alsof dat vast zou gebeuren, nou, zo spannend was het niet en we zijn ook niet omgeslagen, maar was redelijk rustig stroomafwaarts meepeddelen op de Nam Song. Uiteraard was er halverwege de kano-trip nog een pitsstop bij een barretje.

Dag 87: Vang Vieng

Vanochtend, natuurlijk een half uur te laat, opgehaald door de minivan die ons van Vientiane naar Vang Vieng gaat brengen. Na onze fijne busreis van Pakse naar Vientiane hebben we er voor gekozen om met een klein busje te gaan wat ons beter bevalt dan grote bussen of lokale bussen. We hebben al eerder met Sout Chai gereisd en dat was prima bevallen, dus toen we zagen dat zij een kantoor in Vientiane hadden hoefden we niet lang na te denken bij welke maatschappij we het volgende buskaartje zouden boeken.
Uiteraard zat het busje weer precies vol, altijd zo knap hoe dat hier altijd precies lijkt uit te komen, en konden we op weg. We hadden een vlotte chauffeur, ietsje langzamer zou niet erg geweest zijn, die ons door de snel veranderende omgeving bracht. Eerst rijd je nog lange tijd door de buitenwijken van de stad, dan komt er wat 'industrie' vervolgens platteland en uiteindelijk zie je de bergen steeds dichterbij komen totdat je uiteindelijk over een echte bochtige bergweg door een beboste omgeving steeds dichter bij Vang Vieng komt.
Hier aangekomen was het wel 20 meter lopen naar het hotel, prima dus. Uitzicht op de rotsen, prima kamer, lekker ruim, hier blijven we wel een paar dagen.
Vang Vieng is een klein plaatsje, maar wel erg toeristisch, door de vele grotten die hier in de omgeving liggen en het uitzicht oo de karststenen rotsen, maar vooral door de rivier waarop veel 'getubed' werd onder het genot van alcoholische versnaperingen en met grote glijbanen, schommels, harde muziek en al wat jongelui aantrok. Nu is dit in november allemaal weggehaald op last van de Australische regering omdat hier vorig jaar 17 Australische jongeren omgekomen zijn. De party is dus weg, maar de natuur niet. Er zijn nog wel barretjes en restaurantjes en er wordt nog steeds getubed, maar toch in een andere vorm. Nu om 22.00 uur liepen de barretjes al leeg en gingen de winkeltjes al dicht.
We gaan het beleven, hebben al een excursie voor morgen geboekt.
Zitten we hier in een barretje, lopen hier gewoon de konijnen los en springen bij de gasten op tafel.

Dag 86: Vientiane

Paspoorten ophalen.
Vandaag stond in het teken van het hopelijk terugkrijgen van onze paspoorten met Thailand-visum. Gisteren op het consulaat navraag gedaan wat de beste tijd is om te komen, want ophalen kan tussen 13.30 en 15.30 uur, en het vriendelijke meisje had ons geadviseerd rond 13.00 uur te komen omdat de rij dan nog niet zo lang is.
Wij dus rustig op het gemak de dag gestart en onderweg naar het consulaat in het winkelcentrum, nog steeds airco-gekoeld, nog een lekkere ice-coffee genomen, op de markt rondgekeken en croissantjes voor onderweg of bij het consulaat gekocht.
Wij waren mooi op tijd bij het consulaat, zo rond kwart voor een, maar het leek al wel of er een bijzonder concert aan kwam en de kaartjes zo in de verkoop gingen want er stond al een behoorlijke rij. Wij sloten dus maar braaf achteraan en met de paraplu tegen de zon en een grote fles water was het best te doen. Om 13.00 uur kwam de rij in beweging want de poort van het consulaat ging open. De gehele rij bewoog zich netjes naar binnen en kwam tot stilstand bij de meneer die de nummertjes van de dag uitdeelde. Dit keer hadden we nummer 73 en 74. Vervolgens nam iedereen braaf plaats in de overdekte wachtruimte tot om half twee de deuren van het consulaat open gingen en het leek alsof iedereen tegelijk naar binnen wilde. Binnen gingen wij weer braaf wachten, maar blijkbaar beginnen ze gewoon paspoorten uit te delen, niet op volgorde, totdat de meeste mensen binnen zijn en gaat ze dan pas op nummer werken. Steeds in groepjes van 10 of 20 worden de mensen opgeroepen en wordt er in de rij paspoorten van wel 2 meter op zoek gegaan naar je paspoort. Gelukkig is dit wel einigszins georganiseerd, want ze liggen op betalingsvolgorde en daar hebben we het nummertje van, want dat staat op je bonnetje. Al met al viel het mee en waren wij vóór twee uur al weer buiten met paspoort en 60 dagen visum voor Thailand.
Dit 's middags gevierd op het terras en nog een terras en een restaurantje.

Dag 85: Vientiane

Visumaanvraag voor Thailand.....
Wanneer je over land Thailand binnen reist, krijg je een visum voor 15 dagen en aangezien wij denken toch minstens een week of zes in Thailand te blijven willen we een 60 dagen-visum aanvragen. Na het nodige naslagwerk bleek dat dit heel makkelijk te regelen was op het Thaise consulaat hier in Vientiane. Wel nadrukkelijk vermeld dat je het beste een beetje op tijd kon komen om lange wachttijden te vermijden. Het consulaat opende om 08.30 uur, wij waren er om 08.35 uur. Wij natuurlijk al goed voorbereid, hadden de visa-aanvraagformulieren thuis uitgeprint en vanochtend ingevuld en twee pasfoto's p.p. bijgevoegd.
Dus wij naar het loketje, waar we allereerst beide een nummertje uitgereikt kregen, 181 en 184 met hierbij meteen de vraag of we ook kopieën van het paspoort en het Lao-visa hadden. Nee, dat hadden we niet, hadden we ook nergens gelezen, maar geen nood, boven stond een mannetje met een kopieerapparaat en die kon dat zo voor ons regelen, uiteraard tegen betaling. Ook hier de pasfoto's op de exact juiste maat geknipt en opgeplakt en weer terug naar beneden. Daar werd het wachten. Er werden steeds 10 nummertjes tegelijk opgeroepen die met paspoort, kopieën en aanvraagformulier naar de mevrouw achter het loketje mochten. Al snel hadden we in de gaten dat er zo'n 20 mensen per kwartier geholpen werden. Dat zou dus nog wel even gaan duren en we waren allang blij dat we niet nummer 450+ hadden zoals we ook wel zagen. Uiteindelijk ging het toch wat sneller en waren wij iets over tienen aan de beurt om alles af te geven. Zo gepiept, nu alleen nog even naar een ander loketje om te betalen. Deze balie was in een airco gekoelde hal, wat best fijn was, en er stond helemaal niemand in bij de balie. Behalve wij. Alleen waren wij nog lang niet aan de beurt, want we mochten eerst weer plaats nemen, want ook hier ging het op nummer. Gelukkig wel wat sneller dan buiten, maar toch wel weer even wachten. Rond 11.00 uur stonden we paspoortloos en 2000 baht lichter (€53) maar met een betalingsbewijsje weer buiten. Morgenmiddag vanaf 13.30 uur gaat de ophaalbalie open, dus dan mogen we weer in de rij.
Hierna nog naar Pha That Luang gewandeld, wat de 'world precious sacred stupa' is. Deze opzichtige grote stupa is heel mooi goud geverfd en is één van de bekendste symbolen in Laos. Gelukkig waren wij net op tijd want ze hebben hier pauze tussen 12.00 en 13.00 uur. Rondje gelopen en foto's geknipt en met de tuktuk terug richting het toeristische gedeelte bij de Mekong, niet ver van het hotel en vele restaurantjes. Lekker croissantje en een clubsandwich op met lekkere shake van vers fruit.
Daarna afkoelen op de kamer.

Dag 84: Vientiane

Vandaag weer eens de echte toerist uit gehangen, met de Lonely Bible in de hand en het fototoestel in de aanslag zijn we op pad gegaan om de hoogtepunten van de stad op te zoeken. Allereerst zijn we weer langs het presidentiële palaies gelopen, maar dat hadden we gisteren ook al gezien, maar nu zijn we ook bij de tegenoverliggende tempel, Wat Si Saket, naar binnen gegaan waar ze duizenden Boeddhabeelden hebben.
Vervolgens ligt hier schuin tegenover één van de echte highlights van de stad, Haw Pha Kaeo, ooit een tempel en nu een museum(pje) met vooral oude Boeddhabeelden en is ook één van de bekendste gebouwen van de stad. Hier hebben we natuurlijk ook even rondgekeken voor we verder zijn gelopen naar Talat Khua Din, een grote markt. Hier hebben we maar een klein stukje van gezien omdat het de afgelopen nacht geregend had en de paadjes nu blubberpaadjes waren. Het ziet er ook naar uit dat ze deze markt ooit, in de toekomst, gaan overdekken, want er wordt driftig gebouwd. Wij zijn dus maar weer omgedraaid en zijn in Talat Sao ice-coffee gaan drinken, het overdekte winkelcentrum met airconditioning. Even zo fijn, weg uit de warmte.
Daarna nog een beetje door de straatjes geslenterd en langs That Dam gelopen om daar nog een foto te maken van deze oude stupa en hier kwamen we ook tot de conclusie dat de zon echt recht boven ons stond en we dus amper schaduw hadden en maakten. Daarna nog langs het Nationale museum gelopen wat er erg gesloten uitzag, maar ook dat het er uit zag alsof het voorlopig gesloten is. Hier tegenover ligt het grote Lao National Culture Hall, gesponsord door de Chinezen, en onduidelijk wanneer en voorstellingen zijn, maar het gebouw zelf is best indrukwekkend. Verder liepen we nog een stuk langs de Mekong en hebben de eerste blik op Thailand geworpen, want dat ligt hier aan de overkant van de rivier. Dus al wel de eerste foto's van Thailnad gemaakt.
's Avonds zijn we nog naar de Mekong en de avondmarkt gelopen. Hier was het erg druk, ook is de bevolking hier aan het hangen, rennen, oefeningen aan het doen en de jongeren zijn aan het fietsen en skateboarden. Verder is dit een vrij grote markt met vooral kleding, speelgoed en souvenirs. Nadat we dit alles aanschouwd hadden en de zonsondergang op de gevoelige plaat hadden vastgelegd, zijn we natuurlijk nog een hapje gaan eten.
En alweer een dag om, wat gaat de tijd toch snel.

Dag 83: Vientiane

Vanochtend aangekomen op het busstation, wat, heel gebruikelijk in Laos, zo'n 8 km buiten de stad ligt. Wat betekent dat ook de tuktukmannetjes verzekerd zijn van inkomsten, want niemand gaat dat stuk lopen. Nu hebben ze hier grotere tuktuks, waar dus ook meer mensen in kunnen, maar die dus niet vertrekken voordat die zo vol mogelijk is. Er zaten al wat mensen in deze, dus wij dachten, doen we die, die zal wel zo vertrekken, maar nee, het mannetje reed een aantal keer het busstation rond op zoek naar nog meer klandizie tot een (Nederlandse) jongen die ook in deze tuktuk zat, het een beetje beu begon te worden want hij zat al 30 minuten langer dan wij te wachten en duidelijk sommeerde dat hij echt wilde vertrekken, nu. En dat gebeurde.
Na al wat mensen op verschillende plekke te hebben afgezet, werden de toeristen netjes in het toeristengebied afgezet en we hoefden nog maar 1 straatje te lopen naar het hotel. We hebben onszelf maar een beetje verwend en voor een hotel wat boven ons gesteld budget gekozen, maar dat is ook wel eens fijn, zeker na de enerverende busrit van afgelopen nacht. Eerst onder de heerlijke regendouche gestapt, toen van het uitgebreide ontbijt genoten en vervolgens nog even een uurtje de oogjes dicht gedaan.
Zo fijn.
Daarna wat door Vientiane geslenterd, nog niet direct op zoek naar alle bezienswaardigheden, maar even naar het winkelcentrum, heerlijk airco gekoeld, en naar de Arc de Triomphe gelopen, die lijkt op die uit Parijs, maar dan met Oosterse details en van prachtig beton is gemaakt. Verder lekker door wat straatjes geslenterd, icecoffee gedronken en later nog een terrasje en nu even op de kamer opfrissen en de verhaaltjes weer typen. Verder al weer 3 nieuwe foto's in het album gezet, we proberen er vanavond nog meer te doen.

Dag 82: Don Khone - Pakse - Vientiane

Er staan voor vandaag en de komende nacht veel kilometers voor de boeg. Deze zijn niet helemaal verlopen zoals we hadden gehoopt.....
Eerst zijn we met het bootje van Don Khone naar het vaste land gevaren. In plaats van aan te leggen bij het steigertje bij het bootticketkantoortje werden we bij de lokale vuilnisbelt afgezet en moesten ook eerst nog in het water over een stapel planken klimmen, met de bagage. Vervolgens moesten we wachten op het busje naar Pakse, wat oké was, alleen was het wel wat krap zitten maar we zijn vrij vlot aangekomen in Pakse. Hier moesten we onze slaapbuskaartjes nog halen en we werden netjes door de buschauffeur afgezet bij het busstation in het centrum en hij verwees ons naar raampje nummer 2 toen we hem vroegen waar we moesten zijn. We hadden ook een bonnetje waarmee we ons braaf meldden bij een de dames van raampje 2, maar deze schudden het hoofd na een blik op het bonnetje te hebben geworpen en wezen naar raampje nummer 1. Wij naar raampje nummer 1, van een andere maatschappij, maar ook deze schudde negatief met zijn hoofd en wees naar raampje 3. Wij naar raampje 3 en ook daar geen buskaartje, maar de verwijzing naar raampje 2. Met nu toch wel wat gemopper nam één van de dames de moeite om de telefoon te pakken en ineens was het geregeld en kregen we de twee buskaartjes voor de bus van 20.30 uur, het kwam dus toch allemaal goed. Hierna de de tijd gedood door te lunchen in het ene restaurant, koffie te drinken bij een ander zaakje en uiteindelijk te eten bij weer een ander restaurant. Nog wat te drinken en te eten voor in de bus gehaald bij de supermarkt en op tijd naar het busstation gelopen om onze rugzakken weer op te halen die we bij de dames achter hadden gelaten. Deze stonden nog netjes op de plaats en zelfs de bus was er al. Ondanks dat het al donker was, was toch duidelijk te zien dat de bus 'enige' schade had. Hij zag er uit alsof hij al een keer op de rechter- maar ook op de linkerzijkant had gelegen. Scheuren in de ruiten, missend raam in de voordeur, zijdeur die niet vanzelf open en dicht ging, maar ja, veel keuze is er op dat moment niet en we zijn dus maar ingestapt. Binnen leek het allemaal redelijk mee te vallen, zie ook onderstaande foto toen Karen het nog wel grappig vond, ruime bedjes, wel wat muffe dekentjes, maar we hebben onze eigen slaapzakliners bij dus dat is geen probleem. Vertrek was redelijk op tijd, slechts 20 minuten later dan gepland, dus dat viel reuze mee want er was natuurlijk weer het nodige aan boord gesjouwd aan grote zakken rijst en diverse dozen. Na 5 minuten hadden we al de eerste stop en moest er nog een familie opgepikt worden, geen probleem. Weer zo'n 5 minuten later weer een stopje. Geen idee waarvoor, maar zo ging het maar door en de afstand zou maar ongeveer 670 km zijn, dus als er iedere vijf minuten gestopt zou gaan worden, zouden we er nooit komen. Uiteindelijk vielen de stops mee, maar de meest bijzondere waren wel dat op een gegeven moment een man langs de weg geld gaf aan een busmannetje, er iets aangegeven werd vanuit de bus en we weer doorreden en we even later weer stil stonden omdat blijkbaar de chauffeur honger had en dus stopte bij een restaurantje en er diverse dingen op een barbeque gelegd werden. En wij braaf wachtten in de bus. Niet helemaal zoals we hadden verwacht, maar overkomelijk. Erger werd het toen het begon te regenen en al snel bleek dat het in de bus bijna net zo hard regende als daarbuiten. Lekkages overal. Wij hadden natuurlijk 2 bedjes, we mochten die aan de overkant ook gebruiken want die was vrij, die beide binnen no time totaal doorweekt waren. Nu was er voor ons al iemand uitgestapt halverwege de rit, dus we zijn maar een bedje naar voren door geschoven. Al snel bleek dat ook beneden alles lekte, de bus had twee verdiepingen, wij lagen boven, en dat toevallig de enige andere toeristen aan boord ook een plaats hadden met ernstig wateroverlast en dus ook op zoek moesten naar een ander bedje. Wij de tassen ook verhuisd, bleek dat Bas zijn tas op een grote deksel van een pot lijm wasgelegd met de nodige restanten en dus de achterkant van de tas onder de lijm zat, dus toen is hij maar aan de slag gegaan om dat zoveel mogelijk te verwijderen. De stemming zat er dus goed in, zoals je vast begrijpt. Daarna werd de weg echt slecht, dus alleen maar hotsen en knotsen, gevolg dat er weinig tot niet geslapen is in de slaapbus toen we van ochtend rond 8.00 uur in de hoofdstad van Laos, Vientiane, aankwamen.
But stil alive.....

Ook nog goed nieuws: het lijkt alsof onze fotocamera weer wat doet nu het niet meer zo vochtig is.

Dag 81: Don Khone

Lekker een rustige dag vandaag. Vannacht heeft het lang gebliksemd en geonweerd en daarna volgde uiteindelijk toch een flinke regenbui. Dat heeft hier als gevolg dat de weg, een zandpad, nu een blubberpad geworden is en we vandaag met de fiets vooral modderpoelen aan het omzeilen zijn geweest. We zijn met de fiets via het noorden rond het eilandje gegaan. Door een beboste omgeving en hebben in de rivier de oude Franse muren zien staan. Deze hadden iets te maken met houttransport, eerst werden bomen aan elkaar gebonden, maar hier, vóór de watervallen moesten ze weer losgemaakt worden en dan kon degene die dat moest doen als redding op de muur springen.
Verder veel krakkemikkige bruggetjes, twijfel of we daar wel overheen konden, maar dan komt er een brommertje van de andere kant die er soepel overheen rijdt. Dan moet de fiets ook geen probleem zijn.
Verder rustig aan gedaan, gegeten met de buren, verhaaltje van de dag typen en alweer bliksemflitsen in de verte.
Verder vandaag 1 foto gemaakt, het lijkt er op dat het fototoestel last heeft van het vochtige klimaat hier en dan van alles doet, behalve foto's maken en uiteindelijk vast staat. Hij deed het in de kamer prima, maar buiten was het na 1 foto gedaan en ging het ding op tilt. Hierbij nog wel de zonsondergang van vandaag, met de telefoon gemaakt.

Dag 80: Don Khone

We zijn op de helft, in ieder geval van de reistijd.
Het was boekjes-dag vandaag, dus weinig gedaan maar lekker voor het huisje in de stoel of hangmat met een boekje gezeten.
Geen tropische bui, dus niet afgekoeld

Dag 79: Don Khone

Lekker met het fietsje er op uit geweest vandaag. Een fiets huren kost hier wel €1 p.p.p.d. dus dat was wel te overzien en past prima binnen budget. De Mekong is hier vrij breed en met wel zo'n 4000 eilandjes bezaaid en hier naast Don Khone liggen brede watervallen in de rivier. Hier zijn we vanochtend eerst naar toe gefietst en hebben een kijkje genomen bij het 'strand' waar inderdaad wit zand ligt, maar het is echt maar op een klein stukje met een hele smalle uitgang naar de Mekong, waarin het zwemmen erg gevaarlijk is gezien de harde stroming. De watervallen hier zijn erg imposant, erg breed en dan nog te bedenken dat wij in het droge seizoen de watervallen bekijken, er komt in het regenseizoen 4x zo veel water door de rivier, bijna onmogelijk om voor te stellen.
Hierna nog bij de oude Franse trein gekeken, de Fransen hebben geprobeerd de watervallen te omzeilen door hier over 2 eilanden treinrails aan te leggen, helaas is dit project nooit helemaal van de grond gekomen, maar er staat hier onder een afdakje, met uitgebreide documentatie, nog een grotendeels weggeroestte locomotief.
Daarna over de brug naar Don Det gefietst. Deze brug moet je overigens wel betalen, of de entree naar de waterval, het zelfde kaartje, hele dag geldig, kost wel €2,50 p.p. wat voor hier vrij veel is, want daar kun je ook een eenvoudig hoofdgerecht voor kopen, maar we sponsoren vast weer de lokale economie door een kaartje te kopen. Aan de overkant aangekomen, op Don Det, willen we een foto maken van ons huisje, maar helaas, de camera is op tilt. Wij maar terug gefietst naar het huisje, alles geprobeerd, maar de camera doet weinig of niets. Uiteindelijk werkt hij enigszins en kunnen toch weer wat foto's maken, dus weer op de fiets gesprongen om het rondje over Don Det af te maken en te hopen dat de camera het blijft doen. De 'party' hier hebben we niet gevonden en inderdaad ook weinig fatsoenlijke accomodatie, wel meer barretjes en restaurantjes en zelfs een kleine supermarkt, maar we waren het toch wel over eens dat we het juiste eiland gekozen hadden om te verblijven, ondanks de winkel en wat meer keuze in restaurantjes. Ook op Don Doet sluit alles om max. 23.00 uur en zoveel meer toeristen waren daar ook niet.
Het rondje Don Det verder afgemaakt en terug over de brug naar Don Khone. Hier nog naar het 'viewpoint' voor de dolfijenen gefietst. Zagen wel wat, wat misschien de zeldzame rivierdolfijnen zouden kunnen zijn, maar het was ver weg, dus geen officiële sighting en geen zin om duur bootje te betalen om misschien ook niets te zien. Niets, nou ja, het uitzicht is hier echt prachtig met alle kleine eilandjes die groen begroeid zijn in de Mekong.
Daarna weer terug gefietst naar het huisje, met de 'buren' een biertje gedronken in het restaurant van de eigenaar van de huisjes, precies op tijd terug, want een verkoelende, tropische bui van 30 minuten veranderde het zandpad in een modderpoel. Gelukkig is dat ook zo weer verdwenen hier als de zon er weer door piept. Ook met de 'buren' een hapje gegeten, maar uiteindelijk gevlucht voor de vliegende beestjes, geen idee wat het waren, geen muggen, motten, maar ......
En nu weer het verhaaltje van de dag typen in de heerlijke airco-kamer.

Nieuwe foto's uploaden naar ons Laos-album is lastig, lees: (bijna) onmogelijk hier, dus blijf af en toe kijken, maar we hopen in een grotere stad weer wat sneller internet te hebben zodat we het album weer bij kunnen werken.

Dag 78: Don Khone

Om kwart voor 7 liep het wekkertje af, het is weer een transferdag. Altijd spannend hoe laat je wordt opgehaald, vandaag een half uurtje na de afgesproken tijd, dus we werden al bijna zenuwachtig of we zo wie zo wel opgehaald zouden worden. Ondertussen nog een ontbijtje op, baguette nutella en een baguette met kaas. Altijd lekker, alleen duurde het weer lang, alles lijkt hier erg langzaam te gaan.
Maar uiteindelijk verscheen dus toch het busje en na een prima busritje werden we afgezet bij de 'haven' waar vanuit de bootjes naar de verschillende eilanden vertrekken. Nadat we na even rond gekeken te hebben waar we moesten zijn, want je wordt gewoon afgezet, verder geen uitleg of aanwijzing, vinden we het bootticketkantoortje. Wij netjes ons briefje gegeven, maar al heel snel bleek dat het mannetje in het kantoortje daar niets mee kon. Waarom weten we niet, ons Lao is nog niet zo goed. Wij nogmaals proberen uit te leggen dat we echt een bus- én bootkaartje hebben gekocht, maar toen er nog een ander mannetje er zich niet zo vriendelijk mee ging bemoeien zijn we maar afgehaakt. Karen is op zoek gegaan naar de chauffeur van de het busje, die lekker op het gemak een heel stuk verder zat te lunchen en uitgelegd dat we geen bootticket kregen. Hierop schreef de chauffeur een telefoonnummer en nogmaals de naam van de touroperator op ons briefje vergezeld van nog wat andere tekst, en zo waar, nu was het wel goed en kregen we 2 boottickets naar Don Khone. We moesten wel een euro bij betalen omdat we last minuten besloten hadden om niet naar Don Det te gaan maar naar dit eiland. Hier zou de accommodatie net wat beter zijn en het andere zou ook meer een party-eiland zijn. Nou, dan maar een euro meer.
We kunnen meteen in een bootje klimmen met de bagage en zo ook die van zo'n 12 andere passagiers. Beetje stapelen, past best. Gaan we eerst naar Don Det, moeten er daar natuurlijk de mensen uit die achterin de boot zitten, altijd handig, en varen daarna door naar Don Khone. Zijn we gewoon bijna weer terug in Cambodja, want deze eilanden in de Mekong liggen bijna op de grens tussen Laos en Cambodja.
Hier aangekomen zijn we allereest weer op zoek gegaan naar een guesthouse, blijkt dat toch het dingetje waar we het eerst waren geweest uiteindelijk het beste aan onze eisen te voldoen. Alleen een beetje jammer dat toen we de eerste keer gingen kijken een mevrouw een kamer liet zien parallel aan de rivier lag en dus geen mooi uitzicht had en wij eigenlijk toch wel graag 'riverfront' hadden, en de tweede keer er een mannetje komt en vraagt of we al een kamer/huisje hebben gezien en wij dit beamen en aangeven hier toch graag een paar nachten willen blijven, hij ons de sleutel geeft van een leuk, riverfronthuisje. Had die mevrouw dat meteen laten zien, had ons dat wat gesjouw gescheeld. Ach, kunt niet alles hebben.
Maar we zitten hier dus op een klein eilandje in de Mekong, dicht bij de grens met Cambodja, het is nu net 21.00 uur geweest en alles is hier al donker en dicht, we waren nog net op tijd om een fles water en 2 blikjes cola te kopen in het restaurant aan de overkant, want die waren al aan het afsluiten. Lopen we hier in het donker terug naar ons huisje, horen we een vreemd geluid, wat denk je, lopen de koeien van meneer Pan hier bijna door het huisje. Geen foto gemaakt, de flits vonden we zielig voor de koeien.
Maar verplicht relaxen dus hier op het eiland.... Is Karen al heel goed in en Bas leert snel.

Dag 77: Pakse

Het was alweer een paar dagen geleden dat we oude stenen, hele oude stenen, hadden gezien, dus we dachten, we doen er nog een paar. Afkicken van Angkor. Dus maar weer een brommertje gehuurd en op weg naar Wat Phu Champasak, wat hier zo'n 45 km vandaan ligt. De weg hier naar toe was erg goed, één van de beste tot nu toe, en ook de omgeving is erg mooi met de Mekong aan de ene kant en rotsen aan de andere kant. Verder veel kleine dorpjes langs de weg met weer het vee loslopend in de berm.
Het sanitair bij Wat Phu is echt heel mooi en schoon. Karen heeft het gecheckt en bestempeld tot het beste openbare toilet in Zuid-Oost Azië, altijd handig om te weten, toch. Daarna zijn de entreekaartjes gekocht en liepen we richting het complex. Dit was een aardige wandeling zeker omdat de vijvers voor het complex al best groot zijn. Daarna de trappen op geklommen en op het gemakje alles bekeken. Het is natuurlijk niet heel fantastisch in vergelijking met de Angkor tempels, maar hier was het ook wel mooi, zeker ook door de ligging. Ook is het entreegeld beduidend lager dan bij Angkor.
Op de terugweg nog geluncht in Champasak en daarna en beetje doorgereden naar Pakse want het werd erg donker in de verte. Wij waren in ieder geval voor de bui thuis, en tot nu toe is het nog steeds droog en lijkt de bui op te lossen.

Dag 76: Pakse

Na een hele nacht regen, werd het in de loop van de ochtend wat minder. Alles dus maar rustig op het gemak gedaan en uiteindelijk was het inderdaad droog. Dus zijn we weer op de brommertje gestapt om het laatste deel van het rondje, terug naar Pakse, te rijden. Onderweg leek het even toch weer te gaan regenen, dus maar even het regenjasje aan, maar gelukkig waren het maar een paar druppels. Uiteindelijk zagen we zelfs weer blauw verschijnen en terug in Pakse was het weer blauw en zonnig en weer erg warm. Dat was wel fijn aan de bui, alles was even afgekoeld, maar dus maar voor even. Onderweg niet meer gestopt omdat we bang waren dat de bui ons in zou halen, maar het is een mooi rondje, de weg is veel beter dan we dachten en misschien ook wel een beetje jammer vonden dat het niet een wat kleiner weggetje was, maar een mooie omgeving, leuke, kleine dorpjes met de koeien, geiten, varkens, honden, eenden allemaal in de 'voortuin' of los op straat. En weer veel teruggezwaaid naar de kinderen.
Omdat we veder dus veel achterstallig werk hadden, was het middagprogramma wel duidelijk, foto's op de tablet zetten, verhaaltjes bijwerken en uploaden en lekker een beetje relaxen op de kamer waar het wel koel is, airco....
En Bas moest nog naar de kapper.