Voor de komende dagen staat er weinig bijzonders op het programma dan strand. Nu begon de dag met zware bewolking, maar we hebben het er maar op gegokt en zijn naar het strand gewandeld. Matje uitgespreid, handdoekje er op, boekje bij de hand en klaar voor de zon. Alleen duurde het wel even voordat deze kwam en hebben we ook nog een kwartiertje onder een afdak gestaan omdat het regende. Hierna kwam gelukkig de zon te voorschijn en hebben we de dag toch prima op het strand doorgebracht.
Vandaag begon stukken beter dan gisteren, dus zijn we weer met goede moed aan deze stranddag begonnen. Na de lunch verschenen echter donkere wolken aan de horizon en nadat we al een keer even onder een boom hadden gestaan en toch nog even gebeachballd hadden en daarna eens kritisch naar boven keken hebben we toch maar ons boeltje bij elkaar gepakt en zijn maar terug naar de kamer gelopen, precies op tijd waren we terug, het begon weer te regenen. Na een goed uurtje zijn we nog even bij het strand gaan kijken, maar weer begon het te miezeren, toen hebben we het maar opgegeven en zijn nu definitief terug op de kamer, geen strand meer vandaag.
De weersvoorspelling houdt ook niet over, maar we blijven hopen dat we de laatste anderhalve week toch nog wel van de zon kunnen gaan genieten. We willen natuurlijk wel bruin thuis komen en dan wel van de zon en niet van de roest.
Weer eens een half dagje onder water gekeken. Hiervoor ging wel het wekkertje al om 5.45 uur, het valt niet altijd mee om een reiziger te zijn, thuis gaat de wekker nooit zo vaak zo vroeg als hier. Maar er staat wel weer wat leuks op het programma. Na een klein, snel ontbijt van yoghurt met muesli zijn we naar de duikschool gewandeld en hebben ons in de hectiek van het duiken op Koh Tao gestort. We hadden het gisteren vanaf het strand al wat geobserveerd en 50 personen op 1 boot is geen uitzondering en 10 boten op dezelfde duikstek ook niet. Maar we moeten toegeven dat het allemaal soepel verliep, per 3 of 4 personen was er één divemaster of instructeur die alles regelde, dus binnen no time hadden we bcd, vinnen, wetsuit en een tas met een nummer. Toen het tijd was om te vertrekken, 7.00 uur, hoefde je alleen je eigen tas te pakken en naar de longtailboot te brengen die ons naar de grote boot bracht. Hier had ook ieder groepje een eigen plekje op het dek zodat niemand elkaar in de weg liep. Ook koffie, thee, water, fruit en koekjes waren volop aanwezig. Tijdens de briefing en het opbouwen van de setjes waren we naar de eerste duikstek gevaren waar we de enige, ofwel eerste boot waren. Na een duikje van goed 3 kwartier hadden we wel diverse slakjes, garnalen, verschillende soorten vis, waaronder pipefish, angelfish en de grootste grouper die we ooit gezien hadden. De duik was wat minder lang dan we hoopten maar het andere, wel heel aardige stel wat ook al bijna 5 maanden aan het reizen was, was nog redelijk onervaren, dus wat eerder door de lucht heen.
Op duik twee als meest bijzondere een verschrikkelijk grote triggerfish, waar we maar bij vandaan gezwommen zijn en verder wel het gebruikelijke onderwaterspul, met veel roggen weer diverse slakjes en een cowry shell, maar geen lionfish te zien in beide duiken en alleen baby murenes.
Daarna weer terug naar de duikschool waar we weer in een grote verbazing vielen, nog nooit zoveel mensen op één plaats tegelijk duikspullen zien spoelen. Je moest uiteraard weer je eigen tas opzoeken, de spullen spoelen, vinnen en bcd terugbrengen en pak ophangen. Mega-druk, maar toch georganiseerd en tegen de tijd dat wij klaar waren, stond de middaggroep alweer op het punt van vertrekken.
Wij hebben hierna lekker geluncht en hebben ons handdoekje weer onder een boom in het zand gelegd en in de schaduw geprobeerd nog wat bruiner te worden.
Straks nog een hapje eten met het andere duikstel en een afzakkertje op het strand, het komt weer helemaal goed vandaag!
Gewoon gedaan waarvoor we gekomen waren: zon, zee en boekje lezen. Wel eerst een strandmat gekocht omdat er hier dus geen strandbedjes zijn en dit al wel wat scheelt tegen alle zandkorrels op de handdoek. Verder ook geïnvesteerd in een beachbalsetje, want af en toe moet er ook wel wat bewogen worden. Ook morgen gaan we een beetje bewegen, want dan gaan we nog een dagje duiken, waar we wel benieuwd naar zijn want er zijn hier echt ontzettend veel duikscholen die ontzettend veel duikopleidingen verzorgen en met ontzettend veel duikers gaan duiken. We zagen wel 10 boten op 1 stek en we hebben op één boot ruim 40 mensen gezien, we zijn dus benieuwd of we het leuk gaan vinden, maar gaan het in ieder geval proberen.
Wel zijn we er na twee dagen strand achter dat het weer erg veranderlijk is in de middag. Het ene moment volop blauwe lucht, het volgende moment ziet het er uit alsof het kan gaan regenen, wat gelukkig niet gebeurd en een kwartiertje later weer prachtig weer, maar gelukkig geen regen en vooral toch zonnig met wolkjes.
Wij verblijven nu al twee dagen onder een boom zodat we het grootste deel van de dag toch schaduw hebben, maar worden toch wel bruin, hopen we.
Dat we een hotel op Kao San Road hadden, hebben we gemerkt. Tegen de tijd dat wij wilden gaan slapen begon bij de buren, erg hard, de live-muziek en het was niet eens mooi.
Toen de band klaar was met spelen ging natuurlijk de muziek weer aan, wat in ieder geval wel iets zachter was. Maar toen om 05.50 uur ons wekkertje ging, hadden we nog maar amper geslapen. Gelukkig was het vertrekpunt van de bus dichtbij en Bas had al snel nog broodjes voor onderweg gehaald. Precies om 6.00 uur vertrok de bus richting Chumpon waar de boot vertrok. De bus heeft hier ongeveer 6,5 uur over gedaan, maar we waren dus mooi op tijd om de boot van 13.00 uur te halen. Na de boottocht van 2,5 uur zijn we veilig en wel op Koh Tao aangekomen en hebben alvast een kijkje genomen op het strand en het eerste wat opviel: ze verhuren hier géén strandbedjes en géén parasols! Maar het was vandaag wel zonnig, zal morgen dus met de handdoek in het zand worden.
Dus als iemand nog iets wil beginnen op Koh Tao: wij stellen voor strandbedjes en parasols verhuren, moet geld mee te verdienen zijn.
Vandaag weinig gedaan, wel op het gemak van hotel geswitched omdat er morgen met de bus en de boot naar Koh Tao vertrekken en we al in de buurt van het vertrekpunt willen zijn. Dus na het ontbijt de tassen ingepakt en ons door een taxi bij het volgende hotel af laten zetten. Ritje van een minuut of 20, kostte € 2,50 omdat we nog fooi gegeven hadden. Onvoorstelbaar.
's Middags niets meer gedaan behalve aan het zwembad een boekje gelezen en 's avonds in de buurt van Kao San Road rondgelopen. Een backpackersgebied met veel kroegen, barretjes, winkeltjes en dus drukte. Maar wel gezellig.
Lang getwijfeld of we nog een fietstochtje door Bangkok wilden doen, wat hier vrij aan de prijs is, of om hier toch nog wat meer van te gaan winkelen. Zeker ook omdat het weer wat onstabiel is hebben we toch gekozen voor de overdekte optie en een dagkaart voor de skytrain gekocht. Allereerst zijn we een kijkje gaan nemen bij Pantip Plaza, ook wel IT-city. Bas hoopte hier een nieuwe accu voor zijn telefoon te vinden, maar helaas. Wel onnoemelijk veel winkels die ook weer bijna allemaal hetzelfde verkopen. Zo valt in de telefoonwinkels op dat I-phone en Samsung hier de markt beheersen en bijna alle vitrines vol liggen met dezelfde toestellen.
Weer bij MBK geluncht en nog een paar aankopen gedaan en nog verder naar Central World gegaan voor nog wat meer aankopen en hierna echt besloten dat we genoeg gewinkeld hebben. Dus maar met de spullen terug richting hotel.
Hoe groot is de kans dat je dezelfde mensen tegenkomt in de trein vanaf Kanchanaburi naar Nam Tok, een dag later bij Hellfire Pass, zij met de auto, wij met de brommer, op de drukke Chatuchak Market, eergisteren op Sukhumvit Road en dan vandaag in Soi 22, de straat van ons hotel. Nu maar eens afgesproken om samen te eten, dus dat gaan we dan zo maar doen.
Na het ontbijt hebben we onze tassen ingepakt. We moesten echt even controleren of alles nog mee kan en of we nog iets kunnen kopen want er is toch wel veel leuks, maar het moet dan ook wel mee naar huis kunnen. Goed nieuws, we kunnen nog best wat kleine dingen kopen, de tassen kunnen nog dicht zonder dat ze op springen staan en er kunnen nog wat oudere dingen achter gelaten worden.
Na dit goede nieuws zijn we niet meteen gaan winkelen, maar zijn we nog een beetje gaan 'watten'. We willen natuurlijk nog wel wat highlights van Bangkok zien al is de bezienswaardigheden top 10 niet heel bijzonder hier en zijn er weinig hele belangrijke of bijzondere bezienswaardigheden waarin wij geïnteresseerd zijn. Allereerst zijn we naar Wat Pho geweest. Dit ligt aan de rivier en er is geen metro of skytrain in de buurt. Nu kun je natuurlijk altijd de taxi of tuktuk nemen, maar wij zijn met de boot gegaan. Ook leuk om Bangkok vanaf het water te zien en niet duur. Een boot'ritje' kost nog geen € 0,40 p.p. Bij de Wat was het best druk, nu was het vandaag ook een feestdag, geen idee waarom precies, iets met Boeddha. Aan de overkant van de rivier ligt nog een andere bezienswaardigheid, Wat Arun, en tussen deze twee tempels varen de hele dag boten op en neer om toeristen van de ene wat naar de andere wat te brengen. Kosten € 0,15 met z'n tweeën voor een enkele reis. Natuurlijk zijn we hier ook gaan kijken.
Nadat we het wel gezien hadden zijn we weer met de boot terug gegaan en zijn uitgestapt bij een terrasje langs de rivier om wat te drinken, maar na een kwartiertje barstte de bui los. Na lang twijfelen wat we hierna zouden gaan doen, zijn we toch naar Asiatique geweest, de ' Bangkok Night Festival Market'. Hier hebben ze een heel complex gebouwd wat een soort haventerrein voor moet stellen met loodsen hierin zijn allerlei kleine winkeltjes en ook diverse restaurants. Erg gezellig aangekleed, jammer dat het bleef regenen, maar gelukkigmis bijna alles overdekt en we hebben er heerlijk gegeten. Met de gratis shuttle-boot weer terug richting het MRT-station en daarna weer terug naar het hotel, met weer wat nieuwe aankopen voor Karen.
Toch nog maar weer een dagje gaan winkelen, want we hadden nog lang niet alle shoppingmalls gezien. Als eerste zijn we naar Mah Boon Krong, ook wel MBK genoemd, geweest. Dit is met name op de wat hogere verdiepingen een soort overdekte markt. Beneden zitten nog veel 'echte' winkels' een paar verdiepingen hoger wordt het al meer onbekend en onduidelijk of het 'echt' is maar boven weet je wel zeker dat het namaak is. Bas vroeg nog bij een stalletje naar de prijs van een HTC One en de dame achter de kraam vraagt dus echt "original one?". Nadat we hier wel heerlijk geluncht hadden zijn we naar Siam Paragon gegaan. Een grote tegenstelling, want deze mall verkoopt echt alle luxe merken en zelfs Lamborghini en Maserati staat hier in de etalage tegenover de Porsche-zaak, waar er ook gewoon 4 binnen staan en dat in een winkelcentrum. Dit zat echter niet meer in ons budget. Wel hebben we hier nog gebowld want we wilden 's avonds een filmpje pakken en bij het filmkaartje kreeg je een rondje bowlen cadeau. Dat zijn we dus ook maar gaan doen. Wel moet je hier nog schoenen huren voor een euro per paar en nog ergens een kwartje voor, we zijn er niet achter gekomen waarvoor. Bas had gewonnen.
's Avonds zijn we dus nog op de bovenste verdieping naar de film geweest, Red 2, lekkere stoelen, maar wel een gehoorsbeschadiging erbij, want zoals overal in Azië houden ze hier van het volume op vol. Grappige film en weer een keer wat anders.
Eén van de grootste markten ter wereld is hier in Bangkok, de Chatuchak Market, wat wel alleen een weekendmarkt is. Plus minus 15 000 kramen en 200 000 bezoekers op een gemiddelde marktdag. Wij waren er hier 2 van.
Onvoorstelbaar groot, er zijn mensen die er verdwalen en de uitgangen niet meer kunnen vinden en wij snappen nu waarom, maar wij hadden bij ingang 2 een plattegrond opgehaald, gratis! Wat een service en ook best noodzakelijk.
Maar er wordt hier bijna echt alles verkocht van hamsters tot handtassen en van wokpannen tot kettingsloten, maar ook uiteraard veel kleding, schoenen en allerhande kleinigheden. Wij hebben ook wat geld achter gelaten op de markt, Karen heeft 2 shirtjes, 2 riemen en een horloge gekocht, totale kosten € 17,50 en nog 3 flesjes water omdat het er wel erg warm was want de meeste gangetjes zijn allemaal overdekt en dus ook weinig ventilatie. Na zo'n 3,5 uur hebben we ongeveer een kwart gezien, maar hielden we het wel weer voor gezien.
We zijn af gaan koelen in Esplanade en daarna in Cetral Rama 9. Twee shopping malls. En nadat we ook daar weer enige tijd rond hebben gesnuffeld, zijn we de aangekochtebspullen weer terug gaan brengen naar het hotel, even alles op een rijtje gezet en tot de conclusie gekomen dat we wel klaar zijn met winkelen omdat het anders niet meer in de tas past. Het zal nu al krap worden en er zullen wat oudere kledingstukken in Bangkok achter moeten blijven.
Culinair hoogstaand gegeten bij de meneer die de beste pad thai van Thailand maakt, hij heeft een landelijke wedstrijd gewonnen, en ook saté-stokjes van een ander die de beste van Bangkok maakt en er zo'n 3 000 per uur verkoopt. Nu kun je dit alles gewoon bij een stalletje langs de straat krijgen in Soi 38 voor nog geen €2 met z'n tweeën. Daarna nog even een afzakkertje op het terras en daar ook weer een oud mannetje gezien aan wie we gaan denken als het werk een keer tegen valt. Hij loopt hele avonden met een mandje met erg fout kinderspeelgoed alle terrassen af, niemand die iets koopt want het is echt te lelijk, lichtgevende nepbarbies, bellenblazende nemo vissen, afschuwelijke nachtlampjes enz enz. En hij blijft maar door sjouwen zonder iets te verkopen en is nog steeds vrolijk tegen de eventuele klanten, die niets kopen.
Nu uitbuiken, verhaal van de dag typen en een foto van alle aankopen maken.
Druk, druk, druk.
De eerste volle dag in Bangkok stond in het teken van het bezoeken van een aantal grote winkelcentra. Nadat we het ontbijtbuffet eens goed gebruikt hadden zijn we met de skytrain naar Siam gegaan, waar een aantal shoppingmalls naast elkaar liggen: Siam Discovery, Siam Center en Central World. Deze zijn vooral ook bekend van de grote merken waar wij ons geld niet aan uitgegeven hebben. Ook nu nog niet veel gekocht, alhoewel Bas wel nieuwe schoenen en een bloesje heeft gekocht. Uiteindelijk waren we wel klaar met winkelen en hebben we de aankopen terug gebracht naar het hotel.
's Avonds toch weer even terug gelopen naar Robinson, een groot warenhuis met veel verschillende merken, en daarna toch ook weer even naar Terminal 21 waar we ook gegeten hebben, vandaag weer eens Mexicaans.
Met "wat" vertraging aan de dag begonnen. We hadden om 10.30 uur een transfer naar Bangkok, maar uiteindelijk was het 11.45 uur. Eenmaal in het busje verliep alles vlot totdat we in Bangkok kwamen, één grote file. Uiteindelijk hadden we door waar we waren, al heel dicht bij een sky line station, en hebben het laatste stukje naar dat station gelopen en met de skytrain richting het hotel. Vlot ingecheckt en naar de kamer, die er zo mogelijk nog beter uitzag dan op internet. Erg netjes, met een soort doorloopkast naar de badkamer, daar een groot ligbad, regendouche en uiteraard een toilet en wastafel. Met een schuifwand achter het bad richting het zitje in de slaapkamer. Erg luxe en allemaal erg netjes.
We zijn nu ook al erg benieuwd naar het ontbijt.
Verder nog een biertje gedronken met een oude basketbalmaat van Bas die al een paar jaar in Bangkok woont en daarna nog een kijkje genomen in Terminal 21, één van de vele grote shoppingmalls, en nog niets gekocht!
Tot slot in Soi Cowboy, een straat vol met barretjes waar ook de dames te koop zijn, nog een biertje gedronken en gekletst met wat expats over het leven in Bangkok.
Natuurlijk zijn we nu weer terug in het hotel om nog het verhaal van de dag te typen en te gaan slapen.
Eerste indruk van Bangkok: jeetje wat een stad! Meteen duidelijk dat dit ook echt een wereldstad is, zoveel hoge gebouwen, drukte, verkeer, files, mensen overal, het geluid en dat het leven hier niet met het licht gaat zoals we lang hebben meegemaakt, maar dat hier het leven ook volop doorgaat als de zon allang onder is.
De laatste volle dag in Kanchanaburi. Na rustig opgestart te zijn, zijn we naar het JEATH-museum gewandeld. Een klein museumpje met informatie over de Tweede Wereld Oorlog hier en dan ook vooral de bouw van de Death Railway met vooral veel krantenknipsels, foto's en schilderijen over en van de betrokkenen van de diverse landen, Japan, Engeland. Australië, Thailand en Nederland. (Vanwaar de naam JEATH)
Ook zijn er nog wat oude attributen zoals helmen, bestek en bommen die hier tentoongesteld staan. En, zoals een foto bewijst, is zelfs onze koning Wim-Lex hier in een grijs verleden geweest. Ook kwamen we er hier achter dat zelfs Wim Kan als krijgsgevangene aan de spoorlijn gewerkt heeft.
Daarna hebben we nog een kijkje genomen bij de War Cemetery, waar ook verschillende Nederlanders begraven liggen. Er zijn ruim 3 700 Nederlanders omgekomen bij de aanleg van de rails, wat in verhouding met ruim 90 000 Aziaten in het niet valt, maar toch wel bijzonder dat je ook Nederlandse namen als 'van Bavel' op de stenen tegenkomt.
Verder geen toeristische activiteiten meer ondernomen, maar lekker geluncht, boekje gelezen en gegeten bij Bell's Pizza, waar ze de beste pizza in heel Zuid-Oost Azië hebben.
Weer lekker met een brommertje op stap geweest en het nu ook niet drooggehouden, maar dat was omdat we naar de Erawan-waterval geweest zijn. Maar geen regen gelukkig.
De Erawan-waterval ligt in het Erawan National Park, hoe verrassend, en er loopt een pad naar de verschillende trappen van de waterval want het is niet één waterval maar zeven op elkaar volgende en je kunt op verschillende plaatsen zwemmen. Wij hebben eerst overal wat foto's gemaakt en zijn tot en met de laatste waterval gelopen en op de terugweg bij de leukste, de 3de vonden wij, gezwommen. Nu vond Karen het water te koud dus die heeft niet gezwommen maar Bas is natuurlijk wel even naar de waterval gezwommen. Ook was het nu wat rustiger omdat de meeste toertoeristen op tijd terug bij de bus moesten zijn. En het leek wel alsof de Nederlanders korting kregen vandaag, want er waren echt heel veel landgenoten, maar wij moesten toch echt 200 bath p.p. betalen.
Nadat Bas voldoende afgekoeld was hebben we bij het park nog wat gegeten en zijn daarna nog even een kijkje gaan nemen bij twee dammen. Eerst bij de Sri Nakharin Dam, die echt heel groot was, met bijbehorend groot stuwmeer, en daarna hebben we nog een stop gemaakt bij de veel kleinere Thathungna Dam.
Terug in Kanchanaburi hebben we maar meteen de highlight van de stad meegepakt, de River Kwai Bridge. Hier waren we al wel met de trein overheen gegaan maar we hadden er nog niet echt een kijkje genomen en we kunnen natuurlijk één van de bekendste bezienswaardigheden van Thailand niet overslaan.
Dus ook afgevinkt: River Kwai Bridge
Om 7 uur werd er al aan de deur van de kamer geklopt, want de gids was er al voor de trip naar de 'floating market' in Damnoen Saduak. We zouden eigenlijk pas tussen 7.15 en 7.30 uur opgepikt worden, maar we waren al wel bijna zo ver om te kunnen vertrekken dus hebben ze niet lang op ons hoeven wachten.
We waren de enige twee op deze, nu, privé-tour met gids en eigen chauffeur. Wat een luxe.
Na anderhalf uur kwamen we bij de markt aan waar we overstapten in een longtailboat waarmee we door de kanaaltjes gevaren werden. De markt was wel een beetje wat we verwacht hadden, vooral gericht op toeristen, maar je ziet ook nog wel de dames met de boot vol knoflook, chili's en uien, wat vast niet de gebruikelijke toeristenaankopen zijn. Wij hebben ons beperkt tot de aankoop van een mango en verder vooral gekeken. Er werd nog een kleine stop gemaakt bij een 'cocunut sugar farm' waar uit het vocht, wat uit de overgebleven stengels drupt, nadat de bloem uit de palm gesneden was, suiker gekookt wordt. Hierna nog een kort stukje gevaren en weer de auto in. Op de terugweg zijn we nog gestopt bij een houtsnijcentrum waar ze echt prachtige wandversieringen en meubels maakten. De mensen waren hier ook aan het werk zodat erg duidelijk was hoeveel werk het is. We waren erg onder de indruk van de wandstukken waar de hele jungle tot in detail in naar voren kwam, diverse soorten bomen, allerlei dieren en alles ontzetten mooi en herkenbaar gemaakt.
Terug in Kanchanaburi hebben we nog lekker geluncht en buskaartjes naar Bangkok geboekt.
Nu staat dus echt alles vast tot en met de terugvlucht, behalve, uiteraard, wat we overdag gaan doen.
De lunch was gisteren zo goed bevallen dat we vandaag maar weer in Nam Tok zijn gaan lunchen.
Nu lag dit ook handig in de route, want zijn we gisteren met de trein over de bekende Birma-Thailand spoorweg gegaan, vandaag hebben we een deel gewandeld. Om hier te komen hebben we eerst 80 km gebrommerd over een prima, vlotte, doorgaande weg. Bij de Hellfire Pass, wat een van de bekendste delen van de 'Death Railway' is, is een museum waarbij je een deel van de oude treinroute kunt lopen. De rails zelf en de houten bruggen zijn verdwenen maar er is een pad aangelegd die de route van het oude spoor volgt. Verder is er een museum wat ontzettend goed uitgerust is, duidelijke informatie in het Engels, een Nederlandstalig informatieboekje en zelfs een Nederlandstalige audiotour en dit allemaal gratis, alleen borg voor de apparatuur. Tijdens de wandeling kregen we zelfs walkie-talkies mee en er werd zelfs tijdens de wandeling een keer een oproep meegedaan om te vragen hoe ver we waren en of alles nog in orde was. Ook de audiotour was erg uitgebreid met informatie over de plaatsen die je zag en waar je liep maar ook met verhalen van overlevenden. Wij vonden dit museum met de wandeling erg interessant en het is hier ook nog eens erg mooi ondanks de verschrikkelijke geschiedenis.
Hierna was het wel tijd voor lunch en we kwamen weer langs Nam Tok en zijn dus gestopt bij hetzelfde restaurant als gisteren, alleen was de snelheid en service nu optimaal maar waren we ook de enige gasten. Wel zagen we dat de trein weer ongeveer 1,5 uur vertraging had, dus hetzelfde als gisteren, alleen kwamen er nu meer dan 100 scouts uit de trein. Vast voor een weekje kamp want ze hadden allemaal een rugzak of koffertje bij zich.
Na de lunch zijn we nog een keer gestopt bij Tham Kra Sae Station en Cave. De grot stelt niet veel voor, is niet groot maar staat natuurlijk weer een Boeddha-beeld maar om hier te komen moet je een deel over de treinrails lopen en heb je een prachtig uitzicht over het Wampo- viaduct. Hier komen dus ook veel toeristen, zagen we gisteren uit de trein, en wij zijn er dus met de brommer ook nog maar gestopt en hebben nog wat foto's gemaakt van dit viaduct en de spoorlijn.
Daarna weer op weg terug richting Kanchanaburi, helaas begon het wel te regenen en ook best heel hard. Dus het laatste uurtje met de regenjas aan, maar nu is het weer droog hoor.
