Dag 92: Phonsavan

Al drie maanden onderweg, de tijd is voorbij gevlogen.
Vandaag hebben we een toertje geboekt om naar verschillende 'jar-sites' te gaan. Allereerst, hoe kan het ook anders, naar site 1. Hier staan veel grote potten/urnen waarvan de herkomst en functie onbekend is. Er zijn natuurlijk vele verhalen, reuzen zouden deze gebruikt hebben, de lokale bevolking zou ze gebruikt hebben voor de lokale wisky, lao lao, en wat ons het meest waarschijnlijk lijkt, als een grafbedekking waarbij in de urnen allerlei voorwerpen bewaard werden.
Best indrukwekkend, zeker omdat er zoveel bij elkaar staan.
Daarna door naar site 2. Hier was het even zoeken naar de potten, maar we hebben ze gevonden. Niet zo veel als op site 1 maar wel in een hele mooie omgeving.
Ook site 3 stond op het programma, door de rijstvelden heen, over hekjes klimmen, maar wel best veel potten bij elkaar.
Op alle sites zie je stenen liggen van M.A.G. de mine-advisery-group, die hier vooral bezig zijn met het lokaliseren en onschadelijk maken van bommen. Want wat is hier in Z.O. Azië het meest gebombardeerde land? Cambodja? Nee. Vietnam? Nee, het is Laos. Tijdens de Vietnam-oorlog werd alle munitie die over was maar op Laos gedropt. Ook hier in het dorp zie je overal bommen staan, als decoratie bij een restaurantje, entree van een hotel, bloempot enz. enz. Maar de stenen van de M.A.G. geven een pad aan waar binnen je veilig kunt lopen gemarkeerd door de witte kant. Daarbuiten zou het dus spannend kunnen worden.
Hoogtepunt was wel 'the Russian tank' een deel van een tank die hier half op de kant langs de zijkant van de weg lag.
Vervolgens mochten we nog Lao Lao proeven, rijstwiskey, bij een oude dame die in haar schuurtje dit brouwsel maakt. Hier staat een oud olievat op een houtvuurtje waarin deze dame haar drankje stookt, en dat gaat hier met jerrykannen tegelijk. Omdat het daar heel hard begon te regenen mochten we blijven proeven en uiteindelijk heeft Bas nog een flesje gekocht € 0,50. We hopen dat dit niet te veel hoofdpijn oplevert.
Nu kwamen we vandaag al op alle sites het zelfde mannetje tegen en gisteren hadden we hem ook al kort gesproken, komen we hem vanmiddag op straat weer tegen. Hij begint weer een praatje en vraagt of wij vanavond al plannen hadden en zo niet of we hem dan wilden 'helpen' met zijn Engelse les. Hij geeft in de avonduren Engelse les aan de lokale bevolking en blijkbaar vinden die het erg leuk als er toeristen komen voor 'small conversation'. Nou, dat leek ons ook best wel leuk, dus afgesproken dat we dat wel wilden doen. Nu was Mr. Von al een uur te vroeg om ons op te halen, hij had de verkeerde tijd door gegeven, maar wij zaten nog te eten dus hij moest echt wachten en zou na een half uur terugkomen met de tuktuk. En netjes op tijd kwam hij terug, hij op zijn brommer, de tuktuk er achteraan. Deze bracht ons naar een achterafstraatje waar de meneer woonde en een klaslokaaltje had. Hier zaten alle bamkjes vol met jongelui, braaf te wachten tot wij aankwamen. De klas werd in 2 groepen verdeeld en mochten ons vragen stellen. Ondertussen zitten ze in hun schriftje of woordenboek van alles op te zoeken. Nu zijn er maar enkele leerlingen die iets durven te zeggen, de rest is erg verlegen. Aan het einde wordt gevraagd of iemand af wil sluiten en ons bedanken en dan staat er een jongen op die erg zenuwachtig aan zijn t-shirt staat te pulken en een kort toespraakje houdt. Hoe schattig.
Hierna had hij nog een klein klasje met maar 5 leerlingen, maar die waren al wat meer gevorderd. Met deze leerlingen hebben we ook nog een praatje gemaakt en daarna werden we netjes met de tuktuk teruggbracht en kregen nog een biertje als bedankje.
Een erg leuke dag.