Dag 123: Pai

En vandaag zijn we weer met het brommertje op stap gegaan na wat kamer-move perikelen. We wisten dat we van kamer moesten wisselen vandaag en we hadden gevraagd of dit vroeg in de ochtend kon, en dat was geen probleem, tot vanochtend, want de kamer, 3 deuren verder, was nog niet vrij en of we tot twaalf uur konden wachten, nee dus, dat konden wij niet. Nadat er eerst een mannetje gebeld werd die ook kwam en het ook niet op kon lossen en telefoontjes naar de manager die ons ook niet begreep omdat ze dacht dat we niet meer wilden wisselen maar we wilden wel wisselen alleen nú en niet later als we weg waren. Uiteindelijk toch gewisseld, met een upgrade naar een grotere kamer, alles opgelost.
Het weer is de laatste dagen erg wisselvallig en zeker hier in de bergen is er geen peil op te trekken, dus we waren erg blij dat we droog aankwamen bij de, ruim 50 km verderop gelegen, Tam Lod Cave.
Dit is één van de grootste, zo niet, de grootste grot van Thailand. Met een bamboevlot en een lokale dame met olielamp als gids zijn we de grot via de rivier binnen gegaan. Hierbinnen hebben we onze ogen uitgekeken, zo groot, zo hoog, zo mooi. Overal mega-grote druipstenen, zuilen, gordijnen en andere prachtige vormen. Met het vlot wordt je op 3 plaatsen afgezet waar je, met de gids, door de ruimte kunt lopen. Het is niet verlicht behalve de de olielamp van de gids, maar er zijn wel goede trappen en paden. Maar je loopt echt tussen de stalagmieten en stalagtieten. In de laatste grot liggen ook nog holle boomstammen die als grafkist gebruikt werden en is een grottekening van een soort hert.
Erg indrukwekkend.
Op de terugweg gelukkig ook weer alles droog gehouden en weer een lekkere shake op en daarna precies op tijd terug bij het hotel voordat de bui losbarstte. Hier maar alvast alles geboekt voor de laatste twee weken die we als strandvakantie op de eilanden willen gebruiken. Dus tussen nu en de laatste twee weken is alles nog mogelijk, maar het einde staat nu vast. Heel raar idee.